zondag 22 januari 2017

Levensbeschouwelijke lezing

Over het Tibetaanse dodenboek

Lezing door dhr. P. Zee

Het Tibetaans dodenboek is een tekst, die deel uitmaakt van een verzameling van honderden stervensteksten. De teksten maken deel uit van de culturele en literaire erfenis van de nyinqmatraditie van het Tibetaans Boeddhisme. In de 2500 jaar oude Tibetaanse traditie worden teksten van het dodenboek voorgelezen bij het sterfbed en daarna. In het voorwoord van een latere vertaling schrijft Sogyal Rinpoche: ‘De tijd is aangebroken het stilzwijgen te verbreken; want het menselijk ras is op een kruispunt gekomen waar het moet beslissen tussen de onderworpenheid aan de materie en streven naar verovering van de wereld van de geest.’ ‘Leer diep te kijken naar de ware aard van de werkelijkheid van geen komen en gaan, van geen geboorte en geen dood, maar van steeds wisselende manifestaties van mijn ene, onveranderlijke bestaan, hier en nu aanwezig’.
 
In het westen is de identificatie met het lichaam en de materie diep geworteld en dit weerspiegelt zich in een blindelings bestrijden van lijden en dood. De samenleving als geheel getuigt eerder van een exclusief dan van een inclusief beschouwen van dit lijden, kortom we hebben te maken met veel meer onwetendheid dan we denken omtrent ‘de ware aard van de werkelijkheid van geen komen en gaan, van geen geboorte en geen dood’, met veel lijden tot gevolg! Wat hebben de teksten van het Tibetaanse dodenboek ons vandaag te zeggen als we nadenken over leven en dood en hoe we daar mee omgaan? Dhr. Zee zal ons deze middag daarover meer vertellen.
 
Dhr. P. Zee, werkte 35 jaar als huisarts tot 2012 in Purmerend, hij is lid van de School voor Praktische Filosofie en Spiritualiteit in Amsterdam (tegenwoordig Badhoevedorp), voorzitter en oprichter van een studie- en werkgroep palliatieve ondersteuning, organisator van een groot symposium in 2015 in Middenbeemster met als thema: ‘omgaan met lijden, als levenskunst’.